Merhabalar
Çocuğum bu aralar çok hırçın, ne desem tersini yapıyor , beni hiç dinlemiyor ve çok inat sürekli çekişme halindeyiz … diye korktuğunuz, paniklediğiniz dönem J 2 YAŞ SENDROMU….Dönemsel bir kriz olarak adlandırdığımız bu süreçte, yanlış ebeveyn tutumları sergilediğimizde farkında olmadan çocuğumuzun kişilik gelişimi,sosyal gelişimi ve duygusal gelişimi gibi bir çok alanını etkileyebiliyoruz..
Peki bu nasıl bir dönem? En belirgin özelliği ‘ BEN YAPABİLİRİM ANNE’ … 0-1 yaş arasında geçen dönemde çocuğun bütün ihtiyaçları anne-babasına göre şekillenir.( karnının doyurulması, uykusu geldiğinde uyutulması gibi ) Yani çocuk bu dönemde anne ve babasına BAĞIMLIDIR. Duygularını yaşarken dahi sizlere bağımlıdır. Gülerseniz gülerler, korku ve panik içindeyseniz onlar da korkarlar. Ancak yürümeye başladığı andan itibaren artık kendini bağımsız hissetmeye başlar. Dünyayı keşfetmiştir ve kendini bir birey olarak görmeye başlamıştır. Annenin isteklerine HAYIR demeye başlar ve her şeyi kendisi yapma konusunda İNAT eder. Sizden dakikalarca ağlayarak yumurta pişirmenizi isteyebilir, hazırladığınızda ise ‘ben bunu yemek istemiyorum’ diyebilir. Ya da ebeveynlerin tabiri ile ‘BAŞINDAN BÜYÜK İŞLERE KALKIŞIP‘ dolaptaki bütün deterjanlarınızı halınıza boşaltıp halı yıkamak isteyebilir. Aslında orada göstermek istediği şudur! BEN YAPABİLİRİM ANNE.. Kendisini size kanıtlamak ve övgü almak arzuladığı tek şeydir. Peki ebeveynlerin tepkileri nasıl oluyor ? ‘Hayır, sen yapamazsın, sen daha çok küçüksün, beni dinler misin ben senin annenim ya da en kötüsü eğer söylediğimi yapmazsan sana küserim! ve en sevdiğin oyuncağın ile oynama hakkını kaybedersin! ‘ en sık kullanılan cümleler bu şekilde. Peki bu cümleler ile nasıl zarar veriyor sunuz çocuklarınıza ? ‘Hayır sen yapamazsın’ diye cümleye başladığınızda çocuğunuzun özgüvenini kırıyor ve orada ona değersizlik hissi veriyorsunuz. Unutmayın ki çocuğunuz kendi başına bir işe kalkıştığında artık iki kez düşünecektir. ‘ Beni dinler misin , ben senin annenim ‘ yani aslında bura da çoçuğunuza diyorsunuz ki ‘sen beni dinlemek zorundasın sen kimsin ki ‘ evet bu duyguyu veriyorsunuz çocuğunuza. Onun bir birey olduğunu seçme hakkı, tercih hakkı olduğunu unutuyorsunuz. Ya da en acısı diye belirttiğim ‘KÜSÜYORSUNUZ ONA‘ yani kendiniz ile cezalandırıyorsunuz. Her yazımda belirtiyorum ve belirtmeye devam edeceğim. BİR ANNE ASLA ÇOCUĞUNA KÜSEMEZ, VE ONU KENDİNDEN UZAKLAŞTIRAMAZ! bir de ceza dediğimiz mahrum bırakmalarımız var . Halı yıkamak isteyen bir çocuğu oyuncağıyla cezalandırmak sizce ne kadar doğru ? Emin olun ki çocuklarınız bu iki davranış arasındaki tutarsızlığı sizlerden daha net görüyor ve size olan güvenleri kırılıyor.
Evet bu dönemde tutumunu değiştirecek olan çocuklarınız değil sizlersiniz. Dönemin normal ve geçici bir dönem olduğunu unutmayın. CEZALANDIRMAK durumun daha kötüye gitmesine neden olacaktır. PEKİ NELERE DİKKAT ETMELİYİZ BU DÖNEM DE;
-Çocuğunuzun istekleri makul ise ağlamadan bunu yerine getirin. (ağlayarak isteme davranışı yerleşmesin)
-Eğer makul bir istek değil ise ona lütfen SEÇENEK SUNUN. Bütün yemeğini yiyeceksin değil , önüne seçenek koyarak ‘ istersen bunlardan iki tanesini seçip yiyebilirsin ‘ diyebilirsiniz.
-Açıklamanızı yaptınız , tercih sundunuz ancak o makul olmayan isteği üzerine ağlama krizlerine girdi ve kendini oradan oraya atmaya başladı.İlgilenmeyin! sakinleşmesini bekleyin ve ağlarken ona açıklama yapmaya çalışmayın. Sakinleştiğin de ‘ evet sakinleştiğine göre şimdi oyun oynamaya devam edebiliriz ‘ şeklinde öfkenizi belli etmeyen bir tavır sergileyin.
–HAYIR kelimesini azaltın… HER ŞEYİN kural olamayacağını kendinize sıkça söyleyin ve çocuğunuzun isteklerine önem verin….
SEVGİYLE KALIN
UZMAN KLİNİK PSİKOLOG DERYA ŞENEL